Untitled #แดนซอง

Title : ---

Paring : Kang Daniel X Yoon Jisung

Rate : PG(?)

Note : เรือผีมั้ยไม่รู้ แต่ที่รู้ๆตอนลั่นนี่ผีเข้าค่ะ 5555555 ได้โปรดอย่าคาดหวังกับมันนะคะ TT ไม่ได้แต่งฟิคนานมาก อีกอย่างนี่ลองแต่ง Omegaverse เรื่องแรกด้วย แงงงงงง้ แต่ก็เอ็นจอยรีดดิ้งนะคะ ♥

______________________________________________

ยุนจีซองเลือกให้วันนี้เป็นหนึ่งในวันที่แย่ที่สุดในชีวิตของเขาเลย

เพราะนอกจากจะเกิดอาการฮีทหลงฤดูแล้วยังลืมหยิบเสื้อที่สั่งตัดพิเศษที่พี่เมเนฯให้มาอีก //มันเป็นเสื้อที่กลบกลิ่นตอนฮีทได้แหละครับ เห็นว่าทอมาจากอะไรก็ไม่รู้ นั่นแหละ ช่างมัน

จริงๆก็ทำใจไว้แล้วแหละว่าพิษไข้เพราะซ้อมหนักเมื่อสองสามวันก่อนมันจะก่อให้เกิดการฮีทหลงฤดู

แต่ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยวะ วันที่เขามีซ้อมใหญ่กับทีมเนี่ย โอยยยยย หัวร้อน ตัวก็ร้อน ไอนั่นก็ร้อน ร้อนไปหมด ทั้งตัวของจีซองตอนนี้แทบจะลุกเป็นไฟได้แล้ว

แต่ก็ยังขอบคุณที่มาฮีทพรวดพราดเอาตอนที่เขาพักซ้อมแล้วเดินกลับมาเอาของที่ห้องพักน่ะนะ ไม่ใช่ตอนที่ยังซ้อมอยู่กับฝูงอัลฟ่าเกือบสิบแบบนั้น

แล้วก็ชาดาร์จีริ่งอุ่นๆที่จินอูเคยแนะนำไว้ว่ามันช่วยลดกลิ่นนี่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย //ก็จะช่วยได้ยังไงเล่า!! ก็เขาไม่มีอิชาดาร์ลิ่งอะไรนี่อยู่ตอนนี้นี่หว่า ;3;

เฮ้อออ ถ้ามีก็คงดี อย่างน้อยก็พอบรรเทากลิ่นลงได้ แล้วค่อยหาเสื้อแขนยาวหนาๆคลุมออกไป

จะโทร.หาพี่เมเนฯให้เอามาให้อันนี้ก็ฝัน! เขามีโทรศัพท์ใช้ที่ไหนล่ะ ㅠㅠ

แต่จะให้นั่งอยู่แบบนี้ทั้งวันก็ไม่ได้ม้ะ ยังไงเด็กพวกนั้นมันก็ต้องมาตามอยู่ดีอ่ะ

ฮืออออ อยากจะเปิดประตูชะโงกหน้าออกไปส่องๆดูเผื่อจะมีใครช่วยได้บ้าง แต่ถ้าทำแบบนั้นกลิ่นของเขาก็คงจะลอยฟุ้งไปสามบ้านแปดบ้าน เพราะอิแค่กลิ่นที่ลอยลอดออกไปทางช่องประตูก็คงจะแรงพอตัวแล้วล่ะ

ทำไงดีวะๆๆๆ เดินวนไปมาจนจะเป็นลมอยู่แล้วเนี่ย! โอยยยย ถ้าจะมีใครมาตามก็ขอเป็นเบต้าหรือโอเมก้าตัวน้อ--

"ฮยอง! จีซองฮยอง!!!"

ชิบหายยยย!! แดเนียล!!! นึกยังไม่ทันขาดคำ แม่งโผล่มาไวมาก ละนี่ก็ขอเบต้าหรือโอเมก้าป่ะวะ ไม่ใช่อัลฟ่าจมูกลาบราดอร์แบบเอ็งอ้ะ!!!

"ฮยอง! อยู่ไหนวะ อู้หรอ เค้ารอกันนานแล้วเนี่ย!!"

นานกะผีอ่ะดิ ยังไม่ถึงครึ่งชม.ดีเลยเว่ย!

"ฮยองงง~ จีซองฮยอง~ ออมม่า~~~ ไม่อยู่หรอวะ"

ประโยคแรกมันตะโกนเรียกเขา แต่ประโยคหลังเบาลงเหมือนคุยกับตัวเองมากกว่า ไม่รู้ล่ะ เงียบไว้ก่อน ให้มันถอดใจเดินกลับไปแล้วให้คนอื่นมาตาม คงจะดีกว่าประจันหน้ากับแดเนียลมันตรงๆ ถึงจะเป็นน้องเป็นนุ่งก็เหอะ แต่ไอนี่น่ะความอดทนทางร่างกายของมันถือว่าติดลบ50ไปเลย

...

โอเค! เสียงเงียบไปแล้ว คงเดินกลับไปแล้วแหละ เหอๆๆ ขอนั่งพักหายใจหายคอสักหน่--

*แกร๊ก* (เสียงเปิดประตู)

"เชี่ย! โอ้ยยย"

ตกใจลุกพรวดพราดหัวชนกับเตียงชั้นสองไปอีก โอ้ยยย นี่มันวันอะไรวะ!!!

คลายเจ็บแล้วลืมตามาก็พบกับทาสแมวที่ยืนแสยะยิ้มมุมปากพร้อมกับประตูที่ปิดพร้อมลงกอนแล้วเรียบร้อย //เด็กๆจ๊ะ เจ้สัมผัสได้ถึงหายนะ ㅜ0ㅜ

"ฮยองไม่คิดว่ากลิ่นเย็นๆของหิมะตอนหน้าร้อนนี่มันแปลกเกินไปหน่อยหรอครับ "

เกลียดยิ้มของแม่งชิบหาย แล้วกลิ่นของเขาก็นะ จะยูนีคไปไหน เหยดแหม่เอ๊ยยย ლಠ益ಠ)ლ

"ก็.. เอ่อ.. ก็คง.. แปลก .__. "

"ฮีทแล้วทำไมไม่บอกผมอ่ะ"

"ก็จะบอกได้ไงวะ นี่มันหลงฤดูมั้ยอ่ะ มันกระทันหันว้อยยย!! ถึงงั้นก็เหอะ บอกมึงแล้วจะช่วยอะไรได้วะ"

"ผมก็ช่วยดับกลิ่นของฮยองได้ไง"

"ไม่ตลก"

"แล้วผมขำอยู่หรอ :D "

แล้วมึงพูดประโยคนี้กับน้ำเสียงจริงจังด้วยหน้ายิ้มเนี่ยนะ โอ้โห่ อิแดนมึงงงง

"แต่กูเป็นพี่มึงนะ แล้วมึงก็เป็นน้องกูด้วยเนี่ย"

"นั่นไง ก็เพราะผมเป็นน้องของฮยองไง งั้นไม่ถือว่าไว้ใจได้ที่สุดหรอ :) "

มึงเนี่ยไว้ใจไม่ได้ที่สุดแล้วโว้ย!!!

"..."

"ไง?"

"งะ..งั้น ..แค่กอดก็พอ.. นะ ;ㅡ; "

"โอ้ย! ฝันอยู่หรอฮยอง ฮ่าๆๆๆ รู้ป่ะเนี่ย กลิ่นฮยองแม่งโคตรยั่วประสาทผมอ่ะ"

พูดจบมันก็ถอดเสื้อเดินจ้ำอ้าวเข้ามาหาเขาอย่างไม่เกรงกลัวอะไรเลย เดี๋ยวๆๆๆนะมึงนะ

"แต่มึงเรียกกูว่าแม่นะแดน"

พูดเสียงเย็นพร้อมกับเอามือดันอกมันออกไปด้วย มันหลงมา มันไม่ได้มาตามเวลาของมัน เพราะงั้นเขาก็ไม่อยาก ไม่มีอารมณ์ ถึงตัวเขามันจะรุ่มร้อนขนาดนี้ก็เหอะ แต่ก็ไม่อยากโดนรังแกตอนนี้ป่ะวะ!!! ㅠㅅㅠ~

มันเงียบพลางทำหน้าคิดอยู่สักพักจนเขาคิดว่ามันถอดใจจริงๆ แต่อย่างไอ้แดนน่ะเร้อะ!! คนเอาแต่ใจอย่างมันน่ะเร้อะ!!

"งั้นก็ถือเป็นการแสดงความรักของลูกแล้วกัน"

แม่ลูกบ้านมึงเค้าแสดงความรักแบบนี้รึไง!! ノಠ益ಠノ

"นี.. นีเอล ฮยองขอ--"

"หุบปาก แล้วเก็บเสียงฮยองไว้เรียกชื่อผมตอนอื่นดีกว่า ;) "

ฮรุก ;_; ไม่รอด.. แล้วคนแก่อายุเกือบ30อย่างเขาจะไปสู้แรงเด็กหนุ่มวัยกลัดมันร่างหมีอย่างมันได้ไง

ใครบอกแดเนียลน่ะใจดี อ่อนโยน หมอนี่มันร้าย!! อย่างมันน่ะหมีป่าห่มเฟอร์หมีขั้วโลกต่างหากล่ะ จรัมวั้ย!!!

แล้วก็นะ.. ที่เขารู้ว่าความอดทนทางร่างกายของมันน่ะต่ำจนติดลบอ่ะ 

ก็เพราะมันเคยทำกับเขาแบบนี้ไง! orz...

//

"แดนมันไปตามจุมม่านานจังวะซองอูฮยอง"

"แวะขี้เปล่า เห็นเมื่อเช้ากินนมเปรี้ยวไปหลายขวดเลย สงสัยท้องเสีย"

"โถ่แดน.. ไม่น่าเลย เพิ่งเห็นกันอยู่หลักๆ โถ่ววว ㅜㅜㅜㅜ" 

สมหน้า กรรมตามทันเลยเหงม้ะ อยากไล่กูไปเป็นแรปเปอร์ดีนัก หึ!

____________________________________________________

คลเฬววววว รู้สึกบาปกรรมมาก 555555555

//โดนหม้อฟาด

จริงๆคือไม่ได้ชิปคู่นี้เลยยยย แต่ก็ไม่รู้อ่ะค่ะ อยู่ๆมันก็.. นะ 5555

ไม่รู้ว่าจะมีคนหลงเข้ามาอ่านมั้ย แต่ก็หวังว่าจะมีนะคะ 555

เพราะไม่ได้แต่งฟิคนานมากแล้ว ภาษาอาจจะแปลกๆ (จริงๆคือแปลกมาตลอด เอ้ากรรม) ยังไงติได้นะคะ 

ไม่มีแท็กอ่ะ ถ้าจะมีใครสกรีม เม้นท์เอาก็ได้เนาะ ไม่เคยใช้บล็อคเหมือนกัน ไม่รู้มันทำยังไง 5555 หรือจะสะดวกเมนชั่นหรือโควททวิตก็ได้ค่ะ หรือจะอ่านเฉยๆแล้วผ่านไปก็แล้วแต่หัวใจเลยค่ะ 5555

แต่ แต่ แต่ หมายถึงถ้ามีคนอ่าน เอ้า ตอนนี้เลยเหมือนบ่นคนเดียว 55555

ถึงคนที่หลงๆเข้ามาก็ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้นะคะ อิอิ้

ไว้หัวไบร์ทๆ จะแว๊บๆมาเขียนเล่นใหม่อีก สวัสดีค่ะ ♥